Upiór zjawia się nagle – jako fałszywy ton w harmonijnej melodii lub Inny, którego przybycie nakłada na towarzystwo obowiązek milczenia. Jego niechciana obecność wywołuje uczucie lęku, niepokoju, zwątpienia. Nie powinno go tu być, ponieważ „umarł dla świata”, a jednak błąka się po krainie wspomnień, szukając zrozumienia wśród żywych. Na wiecznym wygnaniu, potępiony, wykluczony ze wspólnoty – staje się impulsem, który rozpoczyna jej powolną dekonstrukcję.
„Czymże ten człowiek?” – pytał Mickiewicz, otwierając cykl Dziadów. Spróbujmy więc, za przykładem Mickiewicza, zastanowić się nad tożsamością upiora. Podążajmy śladem „rozpierzchłych gałązek” i odkrywajmy mroczne ścieżki jego literackiej biografii. To pozwoli na rekonstrukcję niepowtarzalnego, jednostkowego, a przy tym głęboko człowieczego doświadczenia śmierci.
I EDYCJA
upiór-podmiot
13 marca 2024
Collegium Maius (Salon Mickiewicza pod Kopułą)
ul. Fredry 10 w Poznaniu
Występ gościnny: zespół Mantrio.
Program obrad można znaleźć tutaj.
Na seminarium zaprasza Zakład Literatury Romantyzmu Instytutu Filologii Polskiej UAM.
